Parkinson hastalığı nedenleri ve belirtileri
Parkinson hastalığı kronik yavaş ilerleyen bir hastalıktır. Parkinson hastalığı beyinde dopamin adı verilen bir maddenin eksikliği ile oluşan bir hastalıktır. Bu maddenin eksikliğine bağlı hastalarda, hastaya göre değişiklik göstermekle birlikte katılık, tutukluluk, titreme, ağırlık, yavaşlık gibi bir takım bulgu ya da bulgular ortaya çıkar. Bu hastalık ile ilgili bulgular ilk kez 1817 yılında Cems Parkinson isimli bir doktor tarafından tanımlandığı için, hastalık bu adı almıştır. Parkinson hastalığı genellikle ileri yaşlarda 60-65 yaşlarından sonra her 300 kişiden birinde görülmektedir. Bu hastalık erkeklerde kadınlara oranla daha fazla görülür.
Parkinson hastalığındaki dopamin denilen madde eksikliği belli bir nedene bağlı değildir. Bu nedenle idiopatik (nedeni ve kökeni bilinmeyen) parkinson hastalığı adı ile bilinir. Parkinson hastalarının % 15-25’inde genetik (ailesel) faktörler söz konudur. Fakat küçük bir grup olan ikincil parkinson hastalığı vardır. Bu grup parkinson hastalığı uzun süre psikiyatrik ilaç kullanan, ağır mettaller ile uzun süre karşı karşıya kalan (maden işçileri veya akü atölyesi çalışanları) gibi, beyin iltihabı ya da menenjit geçirmiş veya başına tekrarlayan darbeler almış kişilerde başka problemleri ikincil olarak gelişmiş dopamin eksikliği olarak ikincil parkinson hastalığı meydana çıkabilir.
Parkinson hastalığı belirtileri
Parkinson hastalığı belirtileri
Parkinson hastalığı çok sinsi başlar ve çok yavaş ilerleme gösterir. Parkinson hastalığı belirtileri çok çeşitli şekilde görülebilir. Genellikle vücudun tek tarafında başlayan bir hareket olarak meydana çıkarken, bazı hastalarda ilk belirti titreme, titreme istirahat halindeyken bile görülür. İlerlemiş vakalarda sık düşme problemleri ortaya çıkabilir.
Bazı hastalarda tutukluk, yavaşlama ve ağırlık gibi belirtiler, yüzde mimiklerin kaybolması (yüzde ifadesiz bir görünüm), ağzın açık olması ve göz kapaklarının düzensiz kırpılmasından oluşan bir yüz görünümü, konuşurken kısık sesli monoton şeklinde, bazı hastalarda bunama, ayağa kalkınca tansiyon düşmesi, ciltte yağlanma, kabızlık, idrar yapma zorlukları ve tükürük miktarının artması gibi belirtiler görülür. Bu tip belirtilerin görüldüğü kişi ya da yakınları vakit kaybetmeden bir nöroloji uzmanına baş vurmalıdır.
Parkinson hastalığı tanısı nasıl konulur ?
Parkinson hastalığının teşhisi doktor muayenesi ile konulur. Hastaların şikayetleri, muayene sırasında doktorun gözlemlediği bulgular, hastanın öyküsü gibi durumlar tanının konulmasında yardımcıdır. Parkinson hastalığında belli bir radyoloji tetkiki yoktur. Deneysel olarak bazı radyolojik yöntemler tanının konulmasında ya da uygulanan tedavinin işe yarayıp yaramadığı hakkında yardımcıdır.
Parkinson hastalığı tedavisi
Parkinson hastalığı tedavisi
Parkinson hastalığında başlangıç tedavisi ilaçlar ile başlar ve hastalar ilaç tedavisi ile iyileştirilmeye çalışılır. Birinci grup ilaç tedavisi dopamin eksikliğini giderme amaçlı değil, hastanın şikayetlerini azaltmaya yöneliktir. İkinci grup ilaçlar, dopaminetik denilen dopaminin kendisi olmayan ve dopamin benzeri etki yapan, vücudun kalan dopaminini daha iyi kullanmasını sağlayan ilaçlardır. Üçüncü grup ilaçlar ise dopaminin kendisidir.
İlaç tedavisinin dışında, beyin pili tedavisi cerrahi olarak uygulanır. Hastalarda diğer tıbbi tedavi ile düzelme olmaz, yıllar sonra tedavi işe yaramaz hale gelir ve titreme ön planda ise bu hastalarda cerrahi girişimler uygulanır. Beyin pili bu cerrahi girişimlerden biridir. Hastalara tek veya iki taraflı uyanık ve konuşarak kafa tasına küçük birer delik delerek, bazı cerrahi teknikler ile hastanın beyninin içerisine iki tane elektrot yerleştirilir. Bu elektrotlar tıpkı kalp pili gibi cilt altından yerleştirilir. Ayrıca parkinson hastalarında fizik tedavi ve rehabilitasyon tedavisi veya hastanın kendi kendine yapacağı egzersiz hareketleri tedavide yardımcı olabilir.
Parkinson hastalığı ve beyin pili tedavisi
Beyin pili takılan hastaların dikkat etmesi gereken durumlar nelerdir?
Beyin pili takılı olan hastalar, beyinlerinde iki tane elektrot bir cihaz taşırlar. Günlük yaşantılarında boks yapmak ve maç yapıp topa kafa atmak dışında, abartılı olmadan her türü sportif aktivite yapabilirler. Bu tip elektronik cihaz taşıyan hastaların emar (manyetik rezonans) çektirmeleri önerilmez ve yoğun manyetik alan içeren güvenlik önlemli bölgelerden geçmeleri de sakıncalıdır. Bu hastalara zaten sertifika verilir ve bu sertifikayı kullanırlar. Araba kullanmaları doğru olmaz. Bunların dışında sosyal yaşamlarında herhangi bir kısıtlama yoktur.
2 Yorum